Ga naar inhoud. | Ga naar navigatie

Persoonlijke hulpmiddelen

Navigatie

U bent hier: Home / Blog / Onafhankelijkheid rechtspraak beschadigd

Onafhankelijkheid rechtspraak beschadigd

by J.L. de Kreek — last modified 17-12-2012 13:00
Opgeslagen onder:

Een anonieme groep rechters heeft een manifest opgesteld waarin de noodklok wordt geluid over de buitengewone werkdruk en het gehoord noch behartigd voelen door de Raad voor de Rechtspraak. Deze rechters maken zich grote zorgen over de organisatie van de rechtspraak en de nadelige gevolgen daarvan voor de interne onafhankelijkheid van de rechters en de kwaliteit van de rechtspraak. Ook anderen maken zich grote zorgen om de onafhankelijkheid en het algemeen functioneren van de rechtspraak. Deelname van rechters aan politieke partijen die schuld hebben aan oorlogsmisdaden, terrorisme en genocide; pathologische staat van ontkenning; bijlen die gezet zijn door Wilders aan de wortels van de onafhankelijke rechtspraak; en vergaande verknochtheid tussen rechtbanken, rechters en Jeugdzorg, doet afbreuk aan het beginsel dat rechters uit hoofde van de aanstelling vermoed worden onafhankelijk te zijn.

Dat de Nederlandse politiek besmet is met politiek ambtsdragers die sinds het kabinet Balkenende I op grote schaal deelnemen aan oorlogsmisdaden en daarbij macht misbruiken en bevoegdheden schenden, behoeft geen betoog. Het rapport van de Commissie Davids is helder over de afwezigheid van de geldige reden voor het politieke akkoord van Balkenende cum suis voor de oorlog in Irak. Ook JLN:AU9736 en BO:0198 laten geen misverstand bestaan over het misbruik van macht gelegenheid en middelen door onderscheidenlijke ambten geschonken en het schenden van bijzondere ambtsplichten. Toch zijn Nederlandse rechters prominent lid van de politieke verengingen verantwoordelijk voor de oorlog zonder geldige reden in Irak, en het maskeren van de schuld van de Nederlandse politici. Überhaupt het feit dat rechters lid zijn van een politieke partij is de Trias Politica onwaardig. Scheiding van machten staat er aan in de weg dat leden van de rechtsprekende macht lid zijn van een vereniging met betrokkenheid bij de wetgevende macht. Nu met de oorlog in Irak en de schuld van de Nederlandse politiek daaraan drukt dat des te meer op het vertrouwen wat er is in de onafhankelijkheid van de rechtspraak.

Wat meespeelt in verband met de oorlog zonder geldige reden in Irak is dat het onrechtmatige door westerse politici gesteunde geweld in Irak gepaard gaat met terrorisme en genocide. 'Regime change' was het oogmerk van het onrechtmatige geweld; er is uit ideologische motieven op mensen gericht geweld toegepast en , 'maatschappij-ontwrichtende zaaksschade aangericht. De politiek heeft ook steun verleend aan het excessief bombarderen van Irak met verarmd uranium. Deze munitie leidt naar de aard tot ernstige vervuiling en vergiftiging van Irak waardoor er in grote delen geen gezond kind meer geboren wordt.

De zaak met JLN-nummer BO:0198 gaat over dat genocidale geweld in Irak waar de Nederlandse politiek van links tot rechts steun heeft verleend of wat door de Nederlandse politiek gedoogd wordt. In die zaak neemt de Hoge Raad een beslissing die in strijd is met de wet. Het faciliteert daarmee de genocide van de Nederlandse politici. Deze fout van de Hoge Raad is soortgelijk aan het als onjuist gekwalificeerde Toetsingsarrest van 1942 (HR 12 januari 1942, NJ 1942/271). De huidige tijd is soortgelijk aan de tijd rond het Toetsingsarrest. Deze fouten in de rechtspraak houden vanzelfsprekend verband met de shock waarin de Nederlandse rechtsstaat geplaatst is ten gevolge van wederrechtelijk beleid en strategie van politiek ambtsdragers in Nederland en bij bondgenoten.

Iedereen is ermee bekend dat de opmaat van de oorlog in Afghanistan en Irak de aanslagen 11 september 2001 op Amerikaans grondgebied geweest zijn. Slechts weinigen zijn ermee bekend dat a) het technisch onmogelijk is dat de Twin Towers en gebouw 7 ingestort zijn door de aanslagen met de vliegtuigen (ondergronds nucleaire explosies is meer waarschijnlijk); b) dergelijke shockerende evenementen een pathologische staat van ontkenning bij slachtoffers veroorzaken en c) dat de troepen van de door Nederland gesteunde Colalition of de Willing het oogmerk bezitten in alle uithoeken van de aarde mensen in staat van shock en afgrijzen te plaatsten.

Pathologische staat van ontkenning:

Ontkenning van bovenstaande oorlogsmisdadige feiten en/of omstandigheden door de rechtspraak is bewijs dat er géén inzicht is in de problematiek. Onderdeel van de problematiek is dat de beschikking van de Hoge Raad met LJN-nummer BO0198 het moderne Toetsingsarrest is. Ook bij en tijdens het fel bekritiseerde Toetsingsarrest uit 1942 waren raadsheren in een toestand van angst, ontkenning en infantiele regressie geplaatst door misdrijven die soortgelijk zijn aan de misdrijven waar de Nederlandse politiek nu aan deelneemt. Die angst, dat ontkennen, die infantiele regressie zijn objectieve aspecten, die, (vooralsnog) buiten de personen van de raadsheren, bij rechters optreden nu zij slachtoffer zijn van ernstige geweldsmisdrijven zonder dat politie en justitie daar actie tegen ondernemen. Het gebruikelijke psychologische afweermechanisme treedt op wat vrijwel altijd optreedt als iemand wordt geconfronteerd met gevoelens of emoties die moeilijk of helemaal niet te accepteren zijn.

De raadsheren van de Hoge Raad spreken in de beschikking met LJN-nummer BO0198 feiten tegen om niet geconfronteerd te worden met het bijpassend negatieve gevoel. Het is in staat van shock geplaatst. Behalve dat het massieve geweld nog niet binnenlands toegeslagen heeft, zit Nederland, de wereld en Europa anno 2012 met elkaar in soortgelijke omstandigheden als in 1940-1945 toen overeenkomstige dynamiek de rechtsstaat slachtofferde en ondermijnde. De pathologische staat van ontkenning waarin gezagdragende ambtenaren, waaronder tevens begrepen de zittende en staande magistratuur, verkeren, verzorgt dat rechtzoekende op goede gronden en in alle redelijkheid twijfelen aan de onafhankelijkheid en/of eerlijkheid van de Nederlandse rechtspraal. De pathologische staat van ontkenning is ook terug te vinden in LJN:BU8471 en LJN:BX6976.

In LJN:BX6976 werd een wrakingsverzoek afgewezen omdat het zich tegen het systeem zou richten terwijl nadrukkelijk misbruik van het systeem als wrakingsgrond was aangevoerd. Dat misbruik is ook terug te vinden in LJN:AU9736 en het rapport van de Commissie Davids. Deze beschikking en dit rapport in samenhang gezien levert dat de hierboven bedoelde oorlogsmisdaden waar minister-president mr. J.P. Balkenende als 'primus inter pares' op politieke gronden zijn consent aan verleende, slechts kunnen zijn begaan dan hetzij met schending van een bijzondere ambtsplicht, hetzij met gebruikmaking van macht, gelegenheid of middel, hem door zijn ambt geschonken, zodat bij een eventuele vervolging het bepaalde in art. 44 Sr. niet buiten beschouwing kan worden gelaten. Artikel 44 Sr. geldt niet bij genocide en niet voor niet-politiek ambtelijke en niet-ambtelijke deelnemers.

Bijlen van Wilders:

Bij en tijdens het geruchtmakende Wildersproces heeft politicus Geert Wilders effectief bijlen gezet aan de wortels van de onafhankelijke rechtspraak. Het optreden van hem en zijn advocaat hebben de onafhankelijkheid van de rechtspraak in ernstige mate beschadigd. Het is een feit van algemene bekendheid dat deze parlementariër publiekelijk in de media de rechtspraak verdacht maakte door te zeggen dat als hij in het Wildersproces niet wou worden vrijgesproken miljoenen Nederlanders – terecht, volgens Wilders – geen vertrouwen meer in de rechterlijke macht hebben. Dit opzeggen van het vertrouwen in de rechtspraak, het bewust plaatsten van de rechterlijke macht in een slecht daglicht, door parlementariër Geert Wilders die grote nationale en internationale aandacht geniet, is feitelijk het opzeggen van de Trias Politica en het verwijderen van het fundament onder de rechtsstaat.

Ook is het een feit van algemene bekendheid dat Geert Wilders in particuliere hoedanigheid tijdens het Wildersproces bij het verhoor door Wilders van oud-raadsheer Schalken van het Gerechtshof Amsterdam, de raadsheer verbaal agressief in de rug aangevallen heeft alsof eerlijke en onafhankelijke raadslieden een enkeltje Oranje Hotel of Waalsdorpervlakte tegemoet zullen zien. Benadeelde partijen in de zittingszaal rapporteerden dat de zaal verstijfde van deze oekaze waar geen enkele geldige reden voor was en die de rechtstaat en het rechtssysteem en derhalve een parlementariër onwaardig is. Het verhoor van de oud-raadsheer door Wilders en de verdere hetze tegen de oud-raadsheer heeft benadeelde partijen geshockeerd. Schalken is de wortels van de onafhankelijke rechtspraak. Opleider van juridisch Nederland, meester onder de meesters. Een baken in de rechtsstaat. Door die in persoon ten overstaan van de hele natie af te branden alsof de oud-raadsheer Wilders iets vreselijks had aangedaan, wordt/is de rechtsstaat ontworteld en wordt de rechtspraak door Wilders onder schot gehouden. Wilders heeft bij en tijdens zijn persoonlijke verhoor van de oud-raadsheer de rechtsstaat opzettelijk in de rug aangevallen, en zwaar beschadigd.

Voor het grote publiek was de aanval van Wilders één van middelen die hij als verdachte bezit. Voor het geoefende oog gaf Wilders de rechtsstaat een staatsrechtelijke doodklap. Een 'knock-out' die de rechtsstaat niet te boven is en waardoor rechtzoekenden oneerlijke en niet-onafhankelijke rechters te duchten hebben. De aanval van Wilders op Schalken was ook een aanval op de benadeelde partijen en het Gerechtshof Amsterdam. Het belang van onafhankelijke rechtsspraak wat een ieder bepaaldelijk aangaat is door personen en organisaties waar een ieder gebruikelijk op vertrouwt, zoals parlementariër Geert Wilders en zijn advocaat, opzettelijk beschadigd.

Verknochtheid rechtspraak met jeugdzorg:

De manier waarop de band tussen de rechtspraak en leden van Jeugdzorg Nederland vorm heeft gekregen is misschien wel één van de meest schrijnende voorbeelden van gebrek aan onafhankelijkheid in de rechtspraak. Kinderen worden met spoed uit huis geplaatst zonder belanghebbenden te horen door rechters die lid zijn van de klachtencommissie van een Stichting Bureau Jeugdzorg, terwijl rechters daarbij niet het eenvoudige en goed gedocumenteerde feit betrekken dat de leden van Jeugdzorg Nederland niet aan waarheidsvinding doen en vinden dat van hen niet verwacht worden kan dat zij aan waarheidsvinding doen.

Klachten hierover bij de desbetreffende rechtbank leidde zelfs tot de schriftelijke reactie van de waarnemend-president dat er sprake is van goede samenwerking tussen de desbetreffende rechtbank en Bureau Jeugdzorg en de Raad voor de Kinderbescherming en dat er op constructieve wijze is gesproken over diverse aandachtspunten en zorgen met betrekking tot uithuisplaatsing. Rechtbanken horen niet samen te werken met verzoekers in de jeugdzorg, en debat over de diverse aandachtspunten en zorgen met betrekking tot uithuisplaatsing horen in de openbaarheid in de rechtszaal plaats te vinden.

Algemeen is bekend dat kinderrechters geen onderzoeksrechters zijn en dat kinderrechters erop zijn ingesteld te geloven wat BJZ en de Raad stellen, terwijl deze organisaties van zichzelf in strijd met de Wet op de Jeugdzorg zeggen dat zij niet aan waarheidsvinding doen en dat dit van hen niet verwacht worden kan. Ook het feit dat de Raad voor de Rechtspraak officieel partner is van Jeugdzorg Nederland druk zwaar op het vertrouwen wat rechtzoekenden in onafhankelijkheid van rechters in kinderrechtzaken hebben.

Conclusie:

In een periode van nog geen tien jaar is de rechtsstaat afgebroken door oorlogsmisdadigers, terroristen en massamoordenaars in de politiek. De lange arm misbruikend alsof zij op weg naar Armageddon allen het kwaad verinnerlijkt hebben. Er is sprake van grootschalige corruptie in de politiek en rechtspraak. Op grote schaal worden er politieke misdrijven gepleegd, en in ieder geval rechters die ook lid zijn van een politieke partij met vertegenwoordiging in het parlement nemen daar bewust aan deel. Voorts zijn rechters kennelijk te gemakzuchtig om het eigen falen te repareren bijvoorbeeld middels erkenning van daarop betrekking hebbende wrakingsverzoeken. Het lijkt er op dat rechters redelijke klachten van rechtzoekende over het gebrek aan onafhankelijkheid afwijzen om collega rechters de hand boven het hoofd te houden.

gearchiveerd onder:
Het manifest
  • het manifest;
  • reactie Raad voor de Rechtspraak;
  • het manifest is volgens woordvoerder F. Steringa van het hof in Leeuwarden opgesteld door “een behoorlijke grote groep” raadsheren. Verdere toelichting wil ze niet gegeven. De schrijvers van het manifest willen anoniem blijven. “We willen via het manifest eerst intern peilen wat er leeft”, zegt Steringa. In het manifest worden andere rechters opgeroepen te reageren;
  • NRC: rechters kunnen werk niet meer goed doen.